You Are The Stuffing

You're complicated and complex, yet all your pieces fit together. People miss you if you're gone - but they're not sure why.

What Part of Thanksgiving Are You?

Sundag - Dimanche

Synest ettermiddagen kom altfor tidleg i dag. Har ikkje gjort noko av det eg burde, særleg å førebu meg til deleksamen i fransk i morgon. Det vil seie eg har har sett "Ein langvarig forvelse", for å få inn litt fransk. Men trur det var totalt unyttig, då han var teksta på norsk. Om ikkje lenge må eg byrje å bake brød, viss det skal vere von om noko å ete til frukost i morgon.

Kva eg har gjort i dag, byrja å strikke pulsvanter. Men eg har no innsett at eg ikkje vert ferdig med dei i dag, og det irriterer meg litt. Slik skal dei verte, men i ei anna farge og med eit anna garn.

Gårsdagen, derimot var særs bra. Så ein grådig bra film The Departed, var på fest hos Ingvild og åt grådig god applecrumble. Mmm..

Vil ikkje at helga skal ta slutt.

Litt småsnakk om vêret

Det er nærast få ting som er så uproblematisk å snakke om som vêret. Eg er blant dei som er særs oppteken av vêr, og finn stadig høve for å ta opp temaet. Ein av grunnane kan vere at eg er særs dårleg på "småsnakk", og vêret er truleg det einaste småsnakkemnet eg maktar. Snakka nyleg med ein som meinte at vêrsamtaler er heilt idiotiske. Først og fremst fordi alle vêrkommentarar berre omtaler det innlysande, og fører sjeldan til særleg debatt. Men er det ikkje det som er heile poenget med småsnakk. Som småsnakkemne er vêret eit utmerka emne, det finst knapt noko emne som rommar så mykje.

Denne veka kom vintaren til Oslo, og på tysdag føltest det som å vandre i ein snøstorm (truleg meir ein frisk snøbris). Snakka seinare med broren min, og prøvde å få litt sympati for dei strabasiasar eg hadde vore gjennom. Fekk ikkje det, kanskje ikkje så rart. Han forklarte meg at heime hadde det regna så lenge han kunne hugse. Han forklarte meg at han best kunne forklare meg at det vel ikkje regna lenger, det var meir slik at det fall kontinuerleg vatn. Då eg las dette i heimstadsavisa, med overskrifta "Rotbløyten på vei" på førstesida, skjønte eg kva bror min meinte, og at vi no bur i to ulike vêrsfærerar.

Eg er eigentleg ganske glad i regn, og når det kraftig vêr kjem innover land, er det jo moro å vere der. For når alt kjem til alt er det jo litt kjekt å vere der ting skjer, her er det kontinuerleg delvis overskya opphaldsvêr. Rett og slett litt keisamt, og ikkje minst eg får jo aldri nytta raudstøvlane mine.


P.S. Las bloggen til systera mi, og fann dette her:regn-regn-og-atter-regn